Het reisavontuur! deel 1

Okt-Nov-Dec 2013 / Januari 2014

Voordat jullie überhaupt de blog gaan lezen wil ik even zeggen dat het mij alweer spijt dat het zolang heeft geduurd. Inmiddels ben ik al weer een week terug in Nederland maar wilde toch deze laatste blog (in 2 delen) nog met jullie delen.

Eindelijk was het dan zover, mijn reisgedeelte gaat beginnen. Bijna dan… het duurt nog even. Ik heb met 3 andere meiden afgesproken om samen de oostkust af te reizen. 2 van de 3 meiden zou ik in de 2e week van november in Sydney ontmoeten, de meid zou al eerder komen om Sydney te verkennen. Maar in die twee weken is er veel gebeurd, we hadden regelmatig contact met elkaar maar het het begon steeds minder goed te voelen. Uiteindelijk arriveerde Jeanette (de meid uit Denemarken, tevens een au pair) in Sydney. Vanaf het eerste moment konden we het goed vinden en hadden van alles om te kletsen. Helaas ging het minder goed met die andere twee meiden, zij veranderde elke halve dag wel van plannen, ik werd er helemaal gek van. Ik begon mij steeds meer te irriteren eraan ipv dat ik blij was om te reizen, ik had er slapeloze nachten van.
Dus uiteindelijk een week voor ons ontmoeten/vertrek heb ik besloten dat ik niet meer met ze mee ging. Vanuit mijn cursus “gedeelde verantwoordelijke “ heb ik vooral gesproken hoe ik mij erbij voelde. Nou hun reactie hierop zei meer als genoeg, het betekende voor mij dat ik de goede keuze had gemaakt. Ik wilde niet meer terug naar het meisje dat onzeker was en alleen maar afwachtte, wachten op anderen… Dat ben ik ooit geweest maar nu niet meer. Als ik iets wil, dan moet ik er zelf voor zorgen dat het gebeurt… Wow dat klinkt volwassen he!
Inmiddels had ik Jeanette wegwijs gemaakt in Sydney en de tijd om Sydney te verlaten kwam steeds dichterbij. Op 30 oktober was het dan zo ver: Sculture by the sea 2013. Aangezien ik toch nog 2,5 week in Sydney verbleef kon ik toch eindelijk dit geweldige event met mijn eigen ogen zien. Vanuit de hele wereld staan hier standbeelden, langs de coastwalk van Bondi tot Bronte.
Heb mijn ogen uitgekeken en natuurlijk mij kennende veel foto’s gemaakt.

Gelukkig had ik de Hay familie een paar dagen voor vertrek nog gezien, en dat heeft mij echt goed gedaan. Lekker gespeeld met de kids en gekletst met Mick en Natalie.
Ik ben in het weekend eerst nog met Jolijn(haar heb in via een vriendin leren kennen, ook een NLse meid) naar Jervis Bay geweest. Dit ligt ongeveer 3,5uur ten zuiden van Sydney. De auto ingepakt en de toeristische weg genomen via Fitzroy Falls, Kangaroo Valley en Berry. Geweldige route, zoveel moois te zien, it’s just breathtaking! Na een geweldige dag aangekomen in Boderee National Park; hier hadden we een kampeerplek geregeld. Midden in de bush, 5 min van het strand en water. Just heaven. Zodra we de auto hadden geparkeerd kregen we meteen al bezoek van een wallaby, die hupte dus gewoon rond op zoek naar eten ;) De volgende dag had ze zelfs haar joey bij zich, zo schattig!
Gelukkig was het mooi weer (want ze hadden slecht weer voorspeld) en dat hield maar 1ding in: zwemmen! Nou echt heb nog nooit zo’n mooi strand gezien, het zand was gewoon wit en het water turkoois blauw.
En toen was het etenstijd, aangezien we in Australie zitten en ons moeten aanpassen betekent dat maar 1 ding: let’s put some sausages on the barbie… Vervolgens ons flesje wijn opgedronken op het strand en genoten van de zonsondergang. Soms moet ik mijzelf echt nogmaals knijpen, om te geloven dat ik echt hier ben, terwijl het soms aanvoelt alsof ik hier al jaren ben.

Ok het is zover, we verlaten Sydney om de rest van dit geweldige land te verkennen.
Toch was het heel raar en emotioneel om de stad te verlaten, het is mijn tweede thuis geworden en vind het echt een geweldige stad.

Maar goed nogmaals het reizen gaat beginnen.
Woensdag 27 november was het dan zover. De Greyhound ticketwas geboekt, van Sydney tot Brisbane, hop on hop off… Twee weken lang in een bus van de ene bestemming naar de andere bestemming.
Bestemming nummer 1 Port Stephens, ongeveer 3uur ten noorden van Sydney. Helaas ging het niet zo soepel als gedacht. Oke de bedoeling was dat we in Tea Gardens uitstapten en dan naar de hostel zouden gaan. Tjah alleen stapte we inderdaad in Tea Gardens uit maar bij een benzinestation naast de highway, vanuit daar moesten we dus een lift regelen tot de ferry, vervolgens de ferry pakken naar de andere kant van de baai, om daar een bus te pakken naar de hostel. Snappen jullie het nog? Naja de ferryrit was niet geheel slecht met de mooie omgeving en de dolfijnen die we zijn tegengekomen. Na uiteindelijk om 7u in de ochtend vertrokken te zijn vanuit Sydney zijn we om 17u aangekomen bij de hostel. Eenmaal aangekomen kregen we te horen dat we eigenlijk in Newcastle (een stop eerder) eruit hadden gemoeten en vanuit daar hadden we een rechtstreekse bus kunnen nemen tot aan de voordeur van de hostel. En bedankt!!! Maar goed, de hostel was echt geweldig (Samurai Beach Bungalow YHA)de eigenaresse was super vriendelijk. Er zijn een aantal bungalows waarin je verblijft middenin de bush bush. En onze eerste avond was dan ook rondom het kampvuur; iedereen die er verbleef en werkte zat erbij. Gezellig kletsen en elkaar leren kennen, onder het genot van een drankje en brullende koala’s op de achtergrond. De volgende dag zijn wij gaan sandboarden, wow dit was echt te vet. Meteen aan het strand heb je immense zandduinen. Daar stond ik dan: bovenaan de duin en durfde niet naar beneden, ik scheet ik mijn broek van de angst. Maar ik heb mijzelf beloofd dat deze reis helemaal in het teken staat van het overwinnen van mijn angsten en uit mijn comfortzone gaan. Dus alle moed bijelkaar geraapt en ben na lang geaarzel toch op de plank gaan zitten en naar beneden gegleden. Jeetje wat was dat eng maar tegelijkertijd gaf het echt een kick! Zo dat heb ik toch maar even in the pocket.
We zijn 3dagen in Port Stephens gebleven, en zoveel geweldige mensen leren kennen op deze eerste trip. Een daarvan was een jongen, George uit Plymouth UK. Het bleek dat hij dezelfde dag Port Stephens verliet als ons en naar dezelfde bestemming ging. We konden het goed met elkaar vinden en dan dus ook besloten om samen te reizen. Hihi maarja onze start verliep al niet zo soepel, en ook George zou er snel achter komen dat Jeanette en ik niet geheel geluk met ons meebrengen. Maar we waren slim, we zouden de bus naar Newcastle pakken en vervolgens de Greyhound verder naar Port Macquarie (onze volgende stop). Dus zeer vroeg opgestaan omdat de bus rond 06.40u zou komen (we zouden de bus in Newcastle hebben om 9.35u) alleen om te ontdekken dat ie net bij 10sec voor onze neus voorbij rijdt. Bus gemist. Tjah dan maar terug naar de hostel om nog even verder te slapen  Of toch niet… we konden nog altijd de bus pakken richting Tea Gardens, dat zouden we moeten halen. Maar dat hield in dat we weer met de bus naar Nelson Bay, vervolgens de ferry moesten pakken, een lift regelen om naar het tankstation te komen. Gelukkig hebben we dat allemaal gered, en een ferryovertocht gehad die spectaculair was. Halverwege kwamen dolfijnen voor onze boeg meevaren. Echt te mooi om te zien. Ik geloof steeds heiliger dat voor alles een reden is, en ook zo waarom we die ochtend de bus hadden gemist.
Rond 14.30u aangekomen in Port Macquarie, hier ben ik een paar maanden geleden al eens geweest. Vond het wel fijn om op een plek terug te komen dat bekend was. We zijn met ons drieen naar de Koalahospital geweest. Dit is de enige hospital in heel Australie. Een leuk weetje is namelijk dat als ze de koala’s een naam geven de eerste naam de plaats is waar de koala gevonden is en het tweede gedeelte de naam zelf is. Zo is er een koala genaamd Westhaven(plaats) Barry(naam).

De volgende dag was het tijd om verder te reizen, dit keer alleen Jeanette en ik. George zou nog een paar dagen langer blijven maar zouden ons weer treffen in Coffs Harbour; onze volgende stop.
Toch bleef het ongeluk ons volgen. Eenmaal klaar om te vertrekken vanuit Port Macquarie kreeg de bus problemen. Weliswaar niet onze fout maar uiteindelijk een vertraging van 2,5uur gehad.
’s Avonds laat in Coffs Harbour aangekomen, waar wij 4 dagen zullen verblijven. De 18e november was Jeanette’s verjaardag, zij werd 20jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden. Ik heb lekker voor ons gekookt; inmiddels was George ook weer van de partij; en zijn we ’s avonds naar een bar gegaan om eentje te drinken. We hebben ons goed geamuseerd. Voor de rest hebben we niet veel anders gedaan dan lekker gerelaxed. Muttonbird Island hebben we bezocht, een eiland waar vogels nesten en je hebt een mega mooi uitzicht op de harbour. Verder staat Coffs harbour bekend om het surfen maar ook om de bananenplantsoenen. Vandaar dat er ook ‘The Big Banana’ staat. Mega bekend is deze banaan. Nou we hebben een bezoekje gebracht en ik kan je eerlijk vertellen, zo groot was ie helemaal niet. Ik had het veel spectaculairder verwacht. Wel hebben we er overheerlijke chocolate covered bananas gegeten, dus is ons tripje toch nog de moeite waard geweest. In Coffs Harbour is er de Jetty. Iedereen kent het. Het is de pier waar je vanaf kunt springen zo de oceaan in. Haha en wij hadden bedacht dat wij dit ook gingen doen; in de sfeer van angsten overwinnen en uit je comfortzone gaan… waarom had ik dit ook alweer bedacht??? Eenmaal aangekomen bij de Jetty stelde ik mij die vraag nogmaals. En weer scheet ik 7kleuren in mijn broek, jeetje wat was dat hoog zeg. Ik was wel al zover dat ik over de rand stond maar durfde de reling niet los te laten. Zo eng vond ik het. Ondertussen waren Jeanette en George al gesprongen en ik stond er nog steeds als een kip zonder kop. Het was niet dat het mega hoog was, want dat was het niet, maar het was meer psychisch dan anders. Haha en toch heb ik het gedaan. Mega eng, zoals alles wat ik tegenwoordig doe. Maar wat ben ik toch maar trots op mijzelf dat ik het allemaal doe.
En dan komt de volgende bestemming: Byron Bay. Een gezellig, hippieachtig mega relaxed dorpje met een ontzettend mooie natuur en sfeer. Ook hier hebben we niet veel gedaan behalve gerelaxed… ons aanpassen aan de mensen en omgeving is mijn excuus  Nee George heeft ons iets te veel aangestoken met dit relaxte gevoel. Zaterdagavond zijn we uitgegaan, George was aangekomen van Coffs Harbour en we hebben nog 2 Zweedse meiden leren kennen. Met ons allen zijn we naar een club gegaan, helaas was het niet zo echt mijn scene en verveelde mij al snel… maar goed.
Oh ja Cape Byron (de vuurtoren) ligt op het meest oostelijke puntje van Australië, dat houdt in dat daar de zon als eerste opkomt en tevens te zien is. Dus wij hadden het geweldige idee om de zonsopgang te bekijken. Zo gezegd zo gedaan, om 4.00u in de ochtend de wekker gezet en om 4.30u zaten wij met ons drieën te wachten totdat de zon ons haar eerste straal liet zien. En wat was dat mooi zeg… ‘dat ik dat niet vaker heb gedaan’ was mijn eerste reactie. Het is vroeg opstaan maar dan krijg je er ook heel wat voor terug. Tjah van het vroege opstaan wordt je natuurlijk ook erg moe en waar is een betere plek om verder te slapen dan het strand…. Heerlijk de kalmte en het relaxte geluid van de golven… Werkt zeer ontspannend ;)
Op dinsdag zijn we naar het plaatje Nimbin gegaan. Dit stadje staat bekend om zijn hippie cultuur en vooral om het drugsgebruik, voornamelijk wiet. Ik had mij hier veel bij voorgesteld, maar toen we eenmaal daar aankwamen vond ik er niks speciaals aan. Ik vond de rit er naartoe veel leuker, mooie natuur en geweldige rockmuziek in de bus. Hier bleven we ongeveer 1,5uur en vervolgens reden we door naar een ander mooi plekje om daar onze luch te hebben. Een echte Ozzie BBQ. Je kon daar ook heerlijk wandelen en so we did. Dit is waar ik tevens dus ook mijn eerste Brown Snake heb gezien. LEES: Australie heeft 11 van de 15 meest giftige slangen van de wereld. Hier een overzicht ervan; is misschien wel leuk om te weten (of niet.. )
Dangerous Australians
1. Fierce snake 7. West Australian Tiger Snake
2. Brown Snake 8. Chappel Island Tiger Snake
3.Taipan 9. Death Adder
4. Common Tiger Snake 10. Gwarder
5. Reevesby Island Tiger Snake 11. Copperhead
6. Beaked Sea Snake

Goed toen werd het tijd om afscheid te nemen van elkaar. Jeanette en ik gingen richting Brisbane om onze campervan op te halen en George ging ook zijn eigen weg aangezien hij binnen twee weken terug moest zijn in Sydney. Ik moet eerlijk bekennen dat het afscheid mij behoorlijk zwaar viel, voor ons allen. We hebben zoveel tijd met elkaar doorgebracht en een leuke vriendschap opgebouwd. Maar helaas is dit het gedeelte van reizen dat ik echt niet leuk vind; afscheid nemen van elkaar. Maar we hebben afgesproken dat we elkaar weer in Europa zullen opzoeken over een paar maanden.