Het afscheid van mijn Ozzie familie

Ik begin deze blog met een verontschuldiging  Het is eeuwen geleden dat ik voor het laatst een blog geschreven heb, om precies te zijn was de laatste blog toen mam en Ramona naar huis gingen.

Sindsdien is er veel gebeurd.
Een weekend tripje met Synia naar Port Macquarie bijvoorbeeld. Dit is een coastal plaatsje 4,5uur ten noorden van Sydney (een kleine 400km rijden). We hebben een auto gehuurd en daar gingen we dan. Heerlijk even weg van het drukke Sydney. Daar aangekomen verbleven we in een YHA hostel, een heerlijk beachy vibe had de hostel, en een super schattig huisdier: een lorikeet genaamd Cheeky. Dit beestje was zo tam als maar kon zijn. In dit weekend hebben we veel dingen gedaan. We hebben een bushwalk gedaan door Kooloonbung Creek Nature Park, super mooi om te wandelen. Hier hebben we dan ook ons eerste echte WILDE koala gespot, hoog in de bomen.
De enige koalahospital van heel Australie ligt gelegen in dit stadje. Daar moesten wij natuurlijk een bezoekje aan brengen. Omringd door veel eucalyptusbomen wordt deze hospital volledig gerund door vrijwilligers. Hier worden koala’s ontvangen die gewond of wees zijn. Hun streven is om zo veel mogelijk koala’s terug te brengen naar de natuur. Maar helaas geldt dat niet voor alle beesten. Jammer genoeg zitten hier ook koala’s die niet meer terug kunnen. Maar gelukkig zijn er mensen die hun alles geven om deze geweldige knuffelbare dieren een goed leven te bieden.
Vervolgens zijn we bij het strand gestopt. PM heeft 6 verschillende stranden en allemaal even mooi.
De laatste dag hebben we een kayaktour gedaan. Dit was echt geweldig, we waren met een klein groepje. Een 2-uur durende kayaktour over de rivier en mangrove. Waar de wilde dolfijnen je komen begroeten. Wat een spectakel. Overal waar wij heen gingen volgen ze ons, geweldig om te zien aangezien ik alleen maar dolfijnen ken van het dolfinarium.

Ik ben naar Canberra gegaan om 1 van de 3 meiden te leren kennen waarmee ik ga samen reizen. Zij is 21jaar en komt uit Duitsland en is momenteel nog au pair bij een gezin.
Ik zou donderdagavond vertrekken met de bus en dan vrijdag in de namiddag terugkomen. Maarja lucky me ging dat weer niet door omdat er een mega bushfire aan de gang was. Gevolg: geld kwijt van de hostel, maar gelukkig de volgende dag de bus van 7am kunnen pakken om alsnog naar Canberra te gaan. We hebben het leuk samen gehad, veel gekletst over onze plannen en denk dat het wel gaat goed komen. Er zullen nog 2 andere meiden meegaan, een meid uit Istanbul en studeert aan de Gold Coast en een andere au pair; een 21jarige meid uit Denemarken. Zij komt nu a.s. dinsdag al om Sydney te verkennen voordat we gaan reizen. Zij verblijft in hetzelfde hostel als ik dus dat geeft ons ook de tijd om elkaar beter te leren kennen.
Voor de mensen die het niet weten: Canberra is de hoofdstad van Australie, maar puur omdat de regering niet kon kiezen of ze zich in Melbourne of Sydney moesten vestigen. Maar ik moet eerlijk bekennen: WAT EEN GAT IS DIE STAD ZEG…. Jeetje mina. Behalve de winkelcentra, een paar musea en het parlementshuis is er echt niets te doen… Aan een dagtripje heb je dus ook meer als genoeg…

Ik weet dat er momenteel genoeg op het nieuws is over de bushfires. Maar wees niet ongerust, het is nog behoorlijk ver weg van Sydney. Het grootste gebied waar dit momenteel afspeelt is in de Blue Mountains, dat is ongeveer 2 uur van Sydney verwijderd. Wat we hier vooral merken is de brandlucht en de rook, maar meer ook niet. We worden door de dag heen continue op de hoogte gehouden via het nieuws, er worden waarschuwingen afgegeven voor bepaalde gebieden en als het te gevaarlijk is dan rijdt het openbaar vervoer ook niet. Ik beloof dat ik goed zal opletten en voorzichtig zijn maar wees niet ongerust.
Toen ik van Canberra terugkwam reden we een stuk over de highway, waar het aan de ene kant totaal zwart is omdat de dag ervoor een brand is geweest; en aan de andere kant van de highway nog altijd een brand aan het woeden is, met een enorme rookwolk…. Echt te bizar om dat echt mee te maken. En ik moet eerlijk bekennen dat het je wel persoonlijk raakt als je dat zo ziet.
Maar dan klagen wij Nederlanders als er een vulkaaneruptie is in Ijsland waardoor we niet meer kunnen vliegen. Poeh poeh wat een pech. Hier raken honderden mensen hun huis, bezittingen en huisdieren kwijt. Wilde dieren verliezen hun habitat en raken gewond. Openbaar vervoer (auto, trein en vliegtuig) ligt plat… Brandweermannen (waarvan een heel groot gedeelte vrijwillige brandweermannen zijn) die hun levens riskeren en 12urige diensten werken om te zorgen dat iedereen veilig is…. Mijn diepste respect voor deze mensen, dit zijn pas helden. Daar is het hele gebeuren met Ijsland niets tegen.

Ik heb nog een nieuwe meid leren kennen uit Friesland, wij sliepen op dezelfde kamer (nadat ik terugkwam van het gat ) en zij vertelde dat ze uit Nederland kwam. En tevens ook mijn leeftijd is. Wat een genot is het dat je gewoon even weer nederlands kan praten, heerlijk! Nou het klikte zo goed dat we het hele weekend samen hebben doorgebracht en gekletst en gekletst. Ik denk dat we beide een nieuw reisgenootje erbij hebben. Helaas is ze weer naar Nederland vertrokken maar denk wel dat we in de toekomst een keer gaan samenreizen!

Oh ja eindelijk heb ik mijn kookles gehad, die ik via Groupon had gekocht. Wow echt te gek man. Ik had mij er zo op verheugd en mijn verwachtingen zijn zeer zeker waar gemaakt.
We gingen 5 toetjes maken: een vanille panna cotta met een topping van aardbeien en mint, een simpele variant van appel tarte tatin, een gluten vrije chocolade taart met room en frambozen coulis, gestoofde peer in rode wijn met frambozen coulis en sinaasappel en als laatste een overheerlijk frambozen soufflé. Het was echt heel erg leuk om te maken, het klinkt zo moeilijk maar eigenlijk is het heel gemakkelijk als je eenmaal de technieken beheerst. Ten slotte mochten we onze eigen toetjes opeten….. OH dat is een slecht einde he 
Ik heb de recepten en ga ze zeer zeker proberen als ik terug naar huis kom dus als iemand zich geroepen voelt om een proefkonijn te zijn let me know!

Inmiddels ben ik klaar met mijn au pair periode en heb ik afscheid (naja voorlopig dan) moeten nemen van de familie.
Natalie, Mick en ik zijn gaan uiteten bij een vegetarisch Indiaas restaurant… jeetje wat lekker zeg. Mick vond het minder omdat er natuurlijk geen vlees was en hij gewoon een echt carnivoor is 
Ik heb heerlijk deep fried bloemkool gehad, heerlijke quinoa salade en curry gehad en natuurlijk de overheerlijke papadums en raita. Het restaurant heeft erboven een eigen bioscoop waar alternatieve films draaien. Dit is de gevaarlijkste bioscoop ooit. Ze hebben namelijk van die ligbanken waar je overheerlijk op kunt slapen, of film kijken natuurlijk. Wij hebben Woody Allen’s film Blue Jasmine gezien; wat een waardeloze film zeg. Maar goed we hebben een super avond gehad.
Ik heb een super tijd gehad bij de familie, ze zijn zo vriendelijk! Altijd klaar staan voor je en zelfs nu, nu ik ga reizen kan ik nog altijd op ze terugvallen als er iets met mij zou gebeuren.
Ik voel mij in ieder geval ontzettend gezegend dat ik een deel van hun familie heb mogen zijn, zijn hebben mijn au pair avontuur zeer zeker verrijkt. Elk andere au pair die bij hun komt werken, mag van geluk spreken. Je kunt niet om een betere familie dan deze vragen.
Dank je wel Hay family!

En nu zit ik dan weer hier, waar mijn reis is begonnen; in de YHA Railway Square hostel. By the way voor iedereen die naar Sydney wilt komen, kan ik deze hostel aanraden.
Dit zal mijn huis zijn voor de komende 2 weken, daarna zullen de andere meiden ook komen en dan begint ons avontuur echt. Dan gaan we gezamenlijk de East Coast afreizen. De bedoeling is dat we een bus pakken tot Brisbane, er zijn namelijk niet zo heel veel plekken die je moet bezichtigen tot Brissie. Vervolgens willen we een campervan huren van Brisbane tot Cairns. Maar daar eindigt mijn reis niet. Hopelijk ga ik dan nog door naar Darwin (Northern Territory) naar Alice Springs, van Adelaide naar Melbourne met de auto via The Great Ocean Road en dan met oud en nieuw terug in Sydney zijn. Vervolgens heb ik dan nog 2 weken over en dan is het weer tijd om ons kikkerlandje op te zoeken.
Ik moet wel eerlijk bekennen; als ik dit alles kan doen, en alles kan zien wat ik wil zien dan ben ik tevreden, meer als tevreden. En dan vind ik het ook echt niet erg om weer terug te gaan naar huis en iedereen te zien. EN…. Beginnen te sparen voor mijn volgende trip naar Australie 

Maar dat is nog ver weg… eerst genieten van mijn tweede avontuur: Backpacken door Australie!