Mijn eerste week overleefd in Australië!
Blijf op de hoogte en volg Robin
30 April 2013 | Australië, Sydney
Zo mijn eerste week in Australië heb ik overleefd. Maar waar begin ik te vertellen???
Laten we maar bij het begin beginnen: de reis er naar toe.
Jeetje wat een reis. Samen met mijn lieve moeder Ankie, Betty (nicht van mam), tante El, Ginny (zus), Colin en Ramona ben ik op weg gegaan naar Schiphol.
Nog voordat ik vertrokken was werd ik al 3x verrast. Verrassing 1: Mam vertelde dat op mijn kamer nog iets lag dat echt mee moest, ongeacht hoe ik dit ging meenemen.
Mijn vriendin Ramona ging toch mee naar Schiphol; en ik maar denken dat ze ziek op de bank lag thuis… Ja dat zal…! Verrassing 2: dat mijn lieve collega’s Esther en Jessica mij kwamen uitzwaaien op het station in Sittard. Ook zij hadden mij goed te pakken.
Verrassing 3 kreeg ik op Schiphol. Blijkbaar had mam geregeld dat iedereen om mij heen (van familie en vrienden tot oud stagebegeleider en buren) een brief ging schrijven voor mij. Dit was voor mij een complete verrassing, maar mij kennende kon ik niet wachten tot ik in het vliegtuig zat. Dus voordat ik in het vliegtuig zat naar London Heathrow had ik al de helft van de brieven gelezen
Echt super bedankt iedereen, echt een super mooi en lief gebaar.
Ik had deze trip ook echt niet zonder jullie liefde en steun kunnen maken.
En toen was het tijd om afscheid te nemen. Jeetje wat een emotionele rollercoaster is het geweest de laatste paar weken. Het hielp ook niet echt dat ik uiteindelijk 4 weken heb thuisgezeten. Je hebt dan te veel tijd om te veel na te denken over dingen. Uiteindelijk betrapte ik mijzelf op dat ik alleen nog maar negatief dacht: hoeveel ik mensen wel niet ging missen in plaats van het positieve het feit dat ik mijn droom ging waarmaken. Als ik dit over kon doen zou ik niet zoveel vrije tijd van te voren willen hebben.
Je kunt je nog zo goed voorbereiden voor alles maar voor het afscheid kun je je echt niet voorbereiden. Het was echt heel emotioneel om van iedereen afscheid te nemen en heb dan ook zeker nog tot in het vliegtuig gehuild. Er zijn in ieder geval genoeg zakdoekjes gebruikt.
Daar zat ik dan in het vliegtuig naar London, het begin van mijn lange reis van ongeveer 25uur; op weg naar de andere kant, het land dat op de kop ligt: Australië.
De eerste helft van mijn reis zat erop toen ik aankwam in Dubai. Dit ging redelijk goed. Ik had het geluk dat niemand anders naast mij zat, dus kon lekker mijn voetjes strekken en redelijk veel/ goed slapen. Ik moet eerlijk bekennen dat alles op elke vliegveld echt super goed staat aangegeven en vond het dan ook helemaal niet eng. Iedereen was super vriendelijk. De maatschappij waarmee ik vloog Qantas was zeer goed. Vriendelijk personeel en het eten was ook niet slecht.
Ik merkte al snel dat ik rustiger werd toen ik in het vliegtuig zat, gelukkig maar ook want had nog een hele reis voor de boeg. Nadat we weer in Dubai verder vlogen, moest ik nog een dikke 14uur denk ik. Dit viel mij echt behoorlijk zwaar. Daarbij had ik een vrouw voor mij zitten die de stoel continue achterover had met als gevolg dat ik echt heel weinig beenruimte had.
Ik kan alleen maar zeggen: waarom koos ik ervoor om naar Australie te gaan.??? Want wat was dat lang zeg… En wat krijg je ervan??? Een zeer zere kont!
Nou aangekomen bij de hostel om 06.00u ’s ochtends heb ik mij gesetteld op mijn kamer en een douche genomen. Om 9.30u had ik oriëntatie dagen bij Work ’n Holiday. Dat is een organisatie die je helpt met het zoeken van werk en eventueel accommodatie. Daar heb ik twee leuke meiden leren kennen; Synia uit Nederland, zij is ook een au pair en net begonnen. Haar hostfamilie woont in Manly. En Randeep uit Birmingham, ook zij was een dag eerder aangekomen in dit mooie land en op zoek naar werk. Met hen heb ik de eerste paar dagen doorgebracht en het was zeer gezellig. Ik ben blij dat ik zo snel twee ontzettend leuke meiden heb leren kennen, waardoor ik ook nauwelijks heimwee had. Was dit niet het geval dan was dit zeer zeker wel het geval geweest.
Maar thank god for Skype, want dat is toch wel echt een uitvinding. Gelukkig heb ik elke dag nog wel iemand gesproken.
De eerste paar dagen waren echt helemaal te gek.
We zijn vooral in het CBD (central business district) geweest, wat maar ongeveer 10min lopen is vanaf mijn hostel. Hier liggen alle winkels en shopping malls, OMG er zijn er zoveel….
Wat echt heerlijk is, is gewoon in het park zitten (in dit geval Hyde Park) en lekker genieten van de zon en lunchen. Iedereen die hier woont maakt echt het meest van zijn dag en is zo veel mogelijk buiten. Woensdag was ANZAC Day, dit is een zeer belangrijke dag voor de Ozzies. Op deze dag worden de Australiërs en Kiwi's herinnerd die gestreden hebben in de oorlog. Het was echt megadruk, er was een parade door heel George St met een opkomst van mensen. Ik had gelezen dat ze een opkomst van 22.000 mensen verwachtten, dit was echter veel en veel meer.
Vrijdag ben ik samen met Randeep en Synia gaan eten bij het restaurant van Jamie Oliver.
Maarja wat hier in Sydney dus is, is dat je pas een tafel kunt reserveren vanaf 6 personen of meer.
Anders moet je naar het restaurant komen en hopen dat er een tafeltje vrij is.
Nou dat was dus niet echt het geval. Wij kwam om 18.00u aan hebben ongeveer 10 min in de rij gestaan om vervolgens je telefoonnummer te geven. Zij bellen je vervolgens terug als er een plekje vrij is. Echter besloten wij om aan de bar te blijven zitten en een cocktail te drinken. Na een cocktail en glas wijn verder (van in totaal $25 samen en lees: 1,5uur later) hadden we dan eindelijk om 20.00u een tafel. Hihi anderhalf uur gewacht, maar gelukkig was het wel echt het wachten waard. Super vriendelijke bediening met ontzettend lekker eten. En ik als Jamie fan moest natuurlijk een souvenir hebben, dus ik heb een theedoek-servet achtig meegepikt! Voor iedereen die naar Australie gaat in de toekomst moet je echt onthouden dat het leven hier inderdaad een stuk duurder is dan thuis. Voor een glas wij betaal je al snel $10. Maar je raakt er al snel aan gewend en zolang je weet waar het goedkoper is dan is het goed.
Zaterdag werd er een wandeling georganiseerd naar Sydney Harbour bridge and Kirribilli Markets; door de Sydney Central YHA hostel. Randeep en ik besloten om dit samen te doen. Eindelijk was dit dan HET moment om de twee bekendste dingen te zien van Sydney. Beiden waren zo indrukwekkend dat ik toen pas echt doorhad dat ik in Sydney was. Echt heel raar, want tot voor dat moment had ik niet echt het gevoel dat ik zo ver van huis was. Synia was later ook nog gekomen. We zijn doorgewandeld naar de Royal Botanic Garden en hebben een tour gehad door het Government’s House. Echter is de RBG zo groot dat we lang nog niet alles gezien hebben. We hebben de avond doorgebracht @ Circular Quay onder het genot van wat drinken en een mega groot stuk chocoladetaart. Het is erg leuk om te zien hoe elke buitenwijk zijn eigen sfeer en stijl heeft. Tot nu toe voel ik mij erg op mijn gemak hier.
Zondag was het dan eindelijk zo ver. Eindelijk ging ik mijn familie ontmoeten.
Natalie kwam mij ophalen. Op weg naar huis toe, wat ongeveer een 30min van het CBD is, vertelde zijn mij over van alles en nog wat. Gelukkig werd mijn gevoel bevestigd en zag meteen dat dit echt vriendelijke mensen waren. Toen ik aankwam bij het huis, wow.. wat een huis.
Echt mega mooi en redelijk groot. Mick was ook meteen erg vriendelijk. De kinderen hadden in het begin wat moeite maar dat was te begrijpen. Ze waren zaterdagochtend zeer vroeg teruggekomen van hun reis naar Europa, en dus waren ze echt grumpy en hadden last van jet lag e.d.
De dag van aankomst hebben we dan ook niet echt veel meer gedaan.
Mijn werkdagen starten om 08.00u en eindigen rond 19.00u met daar tussenin een pauze van een paar uur. Wat mij meteen al opviel is, dat ze eerst met de kinderen eten, hen vervolgens verzorgen en in bed stoppen. Wanneer dat eenmaal gebeurd is, dan gaan de ouders pas eten. Dat was wel even raar, met binnen een paar dagen ben je daar aangewend.
Maandag begon het dan, dat was mijn eerste dag waarbij ik meteen alleen was met Curtis. Dit is de jongste van de twee maar echt een super cool kereltje. Hij heeft de peuter puberteit ontdekt. Eerst wilt hij van alles en dan het volgend moment is het : ‘Nee’ Casper is een beetje moeilijker. Hij heeft wat meer tijd nodig om te wennen. Maar vandaag (30-4) was hij al een stuk beter gezind. Ik ben met Natalie mee geweest naar zijn school in Bondi. Ik moet hem morgen zelf ophalen met de bus, dus ich bin gespannt!
Hopelijk gaat alles snel een stuk beter.
Sorry dat het even heeft geduurd voor mijn eerste verhaal maar wilde eerst even fatsoenlijk bijkomen en een beetje wennen.
G’day Mate!
Xxx vanuit Oz
Laten we maar bij het begin beginnen: de reis er naar toe.
Jeetje wat een reis. Samen met mijn lieve moeder Ankie, Betty (nicht van mam), tante El, Ginny (zus), Colin en Ramona ben ik op weg gegaan naar Schiphol.
Nog voordat ik vertrokken was werd ik al 3x verrast. Verrassing 1: Mam vertelde dat op mijn kamer nog iets lag dat echt mee moest, ongeacht hoe ik dit ging meenemen.
Mijn vriendin Ramona ging toch mee naar Schiphol; en ik maar denken dat ze ziek op de bank lag thuis… Ja dat zal…! Verrassing 2: dat mijn lieve collega’s Esther en Jessica mij kwamen uitzwaaien op het station in Sittard. Ook zij hadden mij goed te pakken.
Verrassing 3 kreeg ik op Schiphol. Blijkbaar had mam geregeld dat iedereen om mij heen (van familie en vrienden tot oud stagebegeleider en buren) een brief ging schrijven voor mij. Dit was voor mij een complete verrassing, maar mij kennende kon ik niet wachten tot ik in het vliegtuig zat. Dus voordat ik in het vliegtuig zat naar London Heathrow had ik al de helft van de brieven gelezen
Echt super bedankt iedereen, echt een super mooi en lief gebaar.
Ik had deze trip ook echt niet zonder jullie liefde en steun kunnen maken.
En toen was het tijd om afscheid te nemen. Jeetje wat een emotionele rollercoaster is het geweest de laatste paar weken. Het hielp ook niet echt dat ik uiteindelijk 4 weken heb thuisgezeten. Je hebt dan te veel tijd om te veel na te denken over dingen. Uiteindelijk betrapte ik mijzelf op dat ik alleen nog maar negatief dacht: hoeveel ik mensen wel niet ging missen in plaats van het positieve het feit dat ik mijn droom ging waarmaken. Als ik dit over kon doen zou ik niet zoveel vrije tijd van te voren willen hebben.
Je kunt je nog zo goed voorbereiden voor alles maar voor het afscheid kun je je echt niet voorbereiden. Het was echt heel emotioneel om van iedereen afscheid te nemen en heb dan ook zeker nog tot in het vliegtuig gehuild. Er zijn in ieder geval genoeg zakdoekjes gebruikt.
Daar zat ik dan in het vliegtuig naar London, het begin van mijn lange reis van ongeveer 25uur; op weg naar de andere kant, het land dat op de kop ligt: Australië.
De eerste helft van mijn reis zat erop toen ik aankwam in Dubai. Dit ging redelijk goed. Ik had het geluk dat niemand anders naast mij zat, dus kon lekker mijn voetjes strekken en redelijk veel/ goed slapen. Ik moet eerlijk bekennen dat alles op elke vliegveld echt super goed staat aangegeven en vond het dan ook helemaal niet eng. Iedereen was super vriendelijk. De maatschappij waarmee ik vloog Qantas was zeer goed. Vriendelijk personeel en het eten was ook niet slecht.
Ik merkte al snel dat ik rustiger werd toen ik in het vliegtuig zat, gelukkig maar ook want had nog een hele reis voor de boeg. Nadat we weer in Dubai verder vlogen, moest ik nog een dikke 14uur denk ik. Dit viel mij echt behoorlijk zwaar. Daarbij had ik een vrouw voor mij zitten die de stoel continue achterover had met als gevolg dat ik echt heel weinig beenruimte had.
Ik kan alleen maar zeggen: waarom koos ik ervoor om naar Australie te gaan.??? Want wat was dat lang zeg… En wat krijg je ervan??? Een zeer zere kont!
Nou aangekomen bij de hostel om 06.00u ’s ochtends heb ik mij gesetteld op mijn kamer en een douche genomen. Om 9.30u had ik oriëntatie dagen bij Work ’n Holiday. Dat is een organisatie die je helpt met het zoeken van werk en eventueel accommodatie. Daar heb ik twee leuke meiden leren kennen; Synia uit Nederland, zij is ook een au pair en net begonnen. Haar hostfamilie woont in Manly. En Randeep uit Birmingham, ook zij was een dag eerder aangekomen in dit mooie land en op zoek naar werk. Met hen heb ik de eerste paar dagen doorgebracht en het was zeer gezellig. Ik ben blij dat ik zo snel twee ontzettend leuke meiden heb leren kennen, waardoor ik ook nauwelijks heimwee had. Was dit niet het geval dan was dit zeer zeker wel het geval geweest.
Maar thank god for Skype, want dat is toch wel echt een uitvinding. Gelukkig heb ik elke dag nog wel iemand gesproken.
De eerste paar dagen waren echt helemaal te gek.
We zijn vooral in het CBD (central business district) geweest, wat maar ongeveer 10min lopen is vanaf mijn hostel. Hier liggen alle winkels en shopping malls, OMG er zijn er zoveel….
Wat echt heerlijk is, is gewoon in het park zitten (in dit geval Hyde Park) en lekker genieten van de zon en lunchen. Iedereen die hier woont maakt echt het meest van zijn dag en is zo veel mogelijk buiten. Woensdag was ANZAC Day, dit is een zeer belangrijke dag voor de Ozzies. Op deze dag worden de Australiërs en Kiwi's herinnerd die gestreden hebben in de oorlog. Het was echt megadruk, er was een parade door heel George St met een opkomst van mensen. Ik had gelezen dat ze een opkomst van 22.000 mensen verwachtten, dit was echter veel en veel meer.
Vrijdag ben ik samen met Randeep en Synia gaan eten bij het restaurant van Jamie Oliver.
Maarja wat hier in Sydney dus is, is dat je pas een tafel kunt reserveren vanaf 6 personen of meer.
Anders moet je naar het restaurant komen en hopen dat er een tafeltje vrij is.
Nou dat was dus niet echt het geval. Wij kwam om 18.00u aan hebben ongeveer 10 min in de rij gestaan om vervolgens je telefoonnummer te geven. Zij bellen je vervolgens terug als er een plekje vrij is. Echter besloten wij om aan de bar te blijven zitten en een cocktail te drinken. Na een cocktail en glas wijn verder (van in totaal $25 samen en lees: 1,5uur later) hadden we dan eindelijk om 20.00u een tafel. Hihi anderhalf uur gewacht, maar gelukkig was het wel echt het wachten waard. Super vriendelijke bediening met ontzettend lekker eten. En ik als Jamie fan moest natuurlijk een souvenir hebben, dus ik heb een theedoek-servet achtig meegepikt! Voor iedereen die naar Australie gaat in de toekomst moet je echt onthouden dat het leven hier inderdaad een stuk duurder is dan thuis. Voor een glas wij betaal je al snel $10. Maar je raakt er al snel aan gewend en zolang je weet waar het goedkoper is dan is het goed.
Zaterdag werd er een wandeling georganiseerd naar Sydney Harbour bridge and Kirribilli Markets; door de Sydney Central YHA hostel. Randeep en ik besloten om dit samen te doen. Eindelijk was dit dan HET moment om de twee bekendste dingen te zien van Sydney. Beiden waren zo indrukwekkend dat ik toen pas echt doorhad dat ik in Sydney was. Echt heel raar, want tot voor dat moment had ik niet echt het gevoel dat ik zo ver van huis was. Synia was later ook nog gekomen. We zijn doorgewandeld naar de Royal Botanic Garden en hebben een tour gehad door het Government’s House. Echter is de RBG zo groot dat we lang nog niet alles gezien hebben. We hebben de avond doorgebracht @ Circular Quay onder het genot van wat drinken en een mega groot stuk chocoladetaart. Het is erg leuk om te zien hoe elke buitenwijk zijn eigen sfeer en stijl heeft. Tot nu toe voel ik mij erg op mijn gemak hier.
Zondag was het dan eindelijk zo ver. Eindelijk ging ik mijn familie ontmoeten.
Natalie kwam mij ophalen. Op weg naar huis toe, wat ongeveer een 30min van het CBD is, vertelde zijn mij over van alles en nog wat. Gelukkig werd mijn gevoel bevestigd en zag meteen dat dit echt vriendelijke mensen waren. Toen ik aankwam bij het huis, wow.. wat een huis.
Echt mega mooi en redelijk groot. Mick was ook meteen erg vriendelijk. De kinderen hadden in het begin wat moeite maar dat was te begrijpen. Ze waren zaterdagochtend zeer vroeg teruggekomen van hun reis naar Europa, en dus waren ze echt grumpy en hadden last van jet lag e.d.
De dag van aankomst hebben we dan ook niet echt veel meer gedaan.
Mijn werkdagen starten om 08.00u en eindigen rond 19.00u met daar tussenin een pauze van een paar uur. Wat mij meteen al opviel is, dat ze eerst met de kinderen eten, hen vervolgens verzorgen en in bed stoppen. Wanneer dat eenmaal gebeurd is, dan gaan de ouders pas eten. Dat was wel even raar, met binnen een paar dagen ben je daar aangewend.
Maandag begon het dan, dat was mijn eerste dag waarbij ik meteen alleen was met Curtis. Dit is de jongste van de twee maar echt een super cool kereltje. Hij heeft de peuter puberteit ontdekt. Eerst wilt hij van alles en dan het volgend moment is het : ‘Nee’ Casper is een beetje moeilijker. Hij heeft wat meer tijd nodig om te wennen. Maar vandaag (30-4) was hij al een stuk beter gezind. Ik ben met Natalie mee geweest naar zijn school in Bondi. Ik moet hem morgen zelf ophalen met de bus, dus ich bin gespannt!
Hopelijk gaat alles snel een stuk beter.
Sorry dat het even heeft geduurd voor mijn eerste verhaal maar wilde eerst even fatsoenlijk bijkomen en een beetje wennen.
G’day Mate!
Xxx vanuit Oz
-
30 April 2013 - 07:55
Quin:
Hey lief,
Je eerste verslag! Wat super om te lezen en mooi verwoord je ervaringen!
Hoop dat je een super tijd gaat beleven daar en de beetjes je niet al te lek gaan prikken!
Dikke kus en have fun! Xx quin -
30 April 2013 - 11:47
Nicole Claessen:
He Robin
Ik heb je verslag gelezen en foto's gezien en ben benieuwd naar je verhalen van je au pair familie!!!
Laat het maar op je inwerken , dit pakt niemand ooit van je af...Super dat je het allemaal doet, geniet er van en ik follow u en geniet zo een klein beetje mee!
Dikke kus en knuf vanuit het belgische landj woa!
(Ik ga dadelijk voor de verandering weer eens werken in kerkrade...leve de koning! en Bea bedankt!..tja je moet wel op de hoogte blijven van het nederlandse nieuws! )
XX Nicole
-
30 April 2013 - 12:50
Robin Kleij:
hey Nicole,
Ja het gaat goed hier met mij. Ik geniet volledig, en laat alles op mij inwerken. Zo veel te zien en te doen, wat een geweldige stad is dit. En ook de familie is super.
Ja ik blijf wel op de hoogte van het NL nieuws, het is zelfs hier op het nieuws... hoe goed is dat!
Hoe is het op Kl4-6? Wat zijn de laatste roddels? want ook daar moet ik op de hoogte van blijven :)
xxx -
30 April 2013 - 18:30
Tante El:
he die robin,wat heb je een mooi en leuk verslag gemaakt van de allereerste dagen "down under",je krijgt de tijd zo te lezen wel om he?,en leuk dat het wel klikt tussen jou en het gezinnetje,maar dat vertelde je al via skype. blijf lekker positief al die tijd ook al is het misschien af en toe een beetje moeilijk,dit avontuur neemt je niemand meer af,blijf genieten.xxx tante el -
30 April 2013 - 22:55
Ramona:
Lieve Robin,
Wat leuk om je eerste verslag zo te lezen! Ik had al het een en ander gehoord via skype maar het blijft leuk om je verhalen zo te lezen ;)
Ik had ook niet anders verwacht dat je al bij Jamie was gaan uiteten, maar had never nooit niet verwacht dat je iets zou pikken...
Wat leuk dat het zo goed klikt met de familie en de kids zo leuk zijn. Gelukkig weet je wel raad met kleinde kids, met name als ze wat lastiger zijn haha.
Lieverd geniet van je mooie tijd in het 'op de kop land'en maak je droom waar!
Nog even en dan kom ik je opzoeken samen met mam.
Wij proosten op je, Erik met ranja (hihi) en ik met een likeur 43 *cheers*
Dikke kus en tot skype xxx <3 -
01 Mei 2013 - 11:03
John En Ida:
Top Meid, we zijn trots op je, hou ons op de hoogte...
Jammer dat we er niet bij konden zijn op Schiphol.
Dikke kus van ons XXX
PS: Fotooooooooooooooooooooooossssss :)
-
02 Mei 2013 - 01:22
Robin Kleij:
Hey lieve mensen, dank je wel voor al jullie lieve reacties. Ik moet eerlijk bekennen het gaat tot nu toe erg goed. Nog niet veel heimwee gehad, maar er is ook nog zoveel te zien en te ontdekken dat ik het daar veel te druk mee heb. Denk dat dat wel een goed iets is... Tot snel! Love you all!
-
02 Mei 2013 - 07:41
Cin:
He muppie,, super leuk om je verhalen hier te kunnen meelezen en zo ook een beetje te kunnen meegenieten van je big trip. Heerlijk om te zien dat je er zo van geniet. Maak er wat van:-) Dikke vette mega knuf van mij xxx -
02 Mei 2013 - 13:45
Anke:
He robin,
Wat een super verslag,leuk om te lezen dat het je goed gaat het is je gegunt. Blijf je volgen....geniet!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
