Daar is er weer 1!

Ja ja ik weet het, het is een behoorlijke tijd geleden sinds mijn laatste blog.
Maar in de tussentijd is er ook zoveel gebeurd dat ik in ieder geval iets te schrijven heb.

Waar ga ik beginnen;
Vivid Sydney startte op 24 mei tot 10 juni. Dit is een festival van licht, muziek en ideeën. Sydney wordt dan omgetoverd tot een canvas van geweldige lichtinstallaties en projecties; van lokale en internationale muzikanten. Dit allen start om 18.00uur ’s avonds gedurende deze periode rondom Circular Quay en Darling Harbour. Ikzelf ben nog maar 1 avond geweest, meteen aan het begin; denkende dat het dan nog niet zo druk zou zijn. Maar dat dachten blijkbaar meerdere mensen 
Ik had graag nog een aantal dagen willen gaan omdat er nog zoveel meer te zien was, maar helaas is dit niet gelukt.
Woensdag 29 mei ben ik samen met Synia (de NL au pair uit Manly) naar Cavalia gegaan. Voor de mensen die niet weten wat dit is; het is een show waar paarden en arcobatiek samenkomen.
Bedacht door één van de co-founders van Cirque du Soleil. Ik had er al veel over gehoord maar het was echt geweldig.

Helaas eindigde de avond minder goed. Ik kwam ’s avonds rond middernacht thuis, stapte uit de bus en stapte dus goed mis. De ondergrond was zodanig kapot en had dit niet gezien aangezien het donker was, dat ik dus mijn enkel behoorlijk verzwikte. Ik dacht dat het wel meeviel maar toen ik thuiskwam schrok ik toch behoorlijk. Mijn enkel was qua dikte zo groot als een sinaasappel. Het deed echt mega veel pijn. Gelukkig was mijn host moeder Natalie ook toevallig wakker. Ik dacht echt dat het gebroken was, en daar ging dan mijn vakantie met mam en Ramona. Want die zouden ’s maandags komen. Uiteindelijk besloten om de eerste hulp telefoonlijn te bellen om te vragen wat ik moest doen. Zij raadde mij aan om meteen naar het ziekenhuis te gaan en een X-ray te laten maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Daar zat ik dan om 01.00u ’s nachts in het ziekenhuis, zeer vermoeid van de tabletten die ik al genomen had tegen de pijn. Ik kreeg eerst een korte consultatie met een verpleger met nog meer tabletten, volgens na 10min werd mijn X-ray gemaakt. Maar toen kon ik 3 uur gaan wachten in de wachtkamer voordat mijn uitslag binnen was. Zo versuft dat ik was ging de tijd gelukkig snel voorbij want ik lag in een diepe coma. Eindelijk kon ik om 04.00u naar huis met de uitslag dat mijn enkel gelukkig NIET gebroken was, maar wel een flinke klap had gekregen.
De komende dagen erna heb ik alleen maar in bed gelegen, gerust en geslapen.

Dinsdag 11 juni was zeer speciaal voor me. Eindelijk zouden mam en Ramona arriveren in Sydney.
Ik had kunnen regelen dat ik eerder stopte met werken, zodat ik ze kon opwachten op het vliegveld.
Na een uur wachten nadat ze geland waren was het dan eindelijk zo ver. Eindelijk konden we elkaar knuffelen en kussen. Gelukkig was er geen Australische variant van Joris Linzen aanwezig 
Woensdag en donderdag hebben we niet veel gedaan, aangezien ze behoorlijk getroffen waren door de jetlag.
Helaas had ik maar 1 week vakantie van mijn werk, die week heb ik dan ook echt volledig bij mam en Ramona doorgebracht in de hostel.

Nou wat stond er op het programma?
Vrijdag zijn gaan whale watching. Ik had via Groupon kaartjes gekocht voor een 4 uur durende boottocht om walvissen te spotten. En wat een geluk hadden we zeg, we hebben meerdere walvissen gezien; en ik kan je zeggen WOW wat een geweldig gevoel is het om zo’n kolossaal dier te zien in het wild; een dier dat met het uitsterven bedreigd wordt. Ik voelde mij zo vereerd om dit te mogen meemaken. Ik ga het zeker nog een keer doen, maar dan rond augustus/september want dan komen ze terug met hun kalven. Bij terugkomst in de haven hebben we heerlijk gelunched @ Cargo Bar en wat rond gewandeld door Darling Harbour.
De volgende dag zijn we naar het wereldbekende Bondi Beach geweest. Helaas hadden we niet al te goed weer, het was wel droog maar veel wind en een behoorlijk ruwe zee. Maar toch hebben we een heerlijke dag gehad. Gewoon relaxen op het strand genoten van de omgeving. ’s Avonds heb ik mam en Ramona voorgesteld aan mijn gastfamilie in Rose Bay. Eindelijk heb ik ze kunnen laten zien met wie en hoe ik woon in Australië. Samen hebben we heerlijk gegeten en gekletst. En wat een geweldige avond hebben we gehad zeg. Ook mijn gastgezin vond het echt super dat zij eindelijk mijn familie hebben leren kennen.
Ramona, mam en ik wilde eigenlijk even lekker niks doen, dus heb ik voorgesteld dat we lekker naar Centennial Park zouden gaan. Dit is een mega groot park (lees: 220 hectare); Central Park in NYC is 341 hectare, zo heb je een idee hoe groot het daadwerkelijk is. Het was een heerlijk zonnige dag dus we hebben niks anders gedaan dan gezond, mensen bekeken, relaxen en gelunched.
En dan was het weer tijd voor een dagje site seeing. Dit keer zijn we naar Circular Quay, Opera House, The harbour Bridge en Royal Botanic Gardens.
Als je in Sydney bent MOET je natuurlijk het Opera House en de brug zien. Voor mij was dát de bevestiging toen ik net aankwam, dat ik daadwerkelijk in Australlie was. Dus ik vond het geweldig om dit te laten zien aan mijn reizigers  Tjah de Royal Botanic Gardens; hier kun je wel een paar dagen voor uit trekken zo groot is het. Voor mij als fotografie freak is het een walhalla. Je kunt zo veel foto’s maken van de Australische flora en fauna, echt te mooi. Samen hebben we hier doorheen gewandeld en een heerlijke tijd gehad en ook veel gelachen. En uiteindelijk hebben we onze namen vereeuwigd in een bamboestam! Hihi.
Dinsdags zijn we naar de dierentuin Taronga Zoo geweest. Dit ligt aan de andere kant van de harbour in Mosman. Hier ga je met de ferry heen en het ligt maar 12 min van de stad af. Bij aankomst zagen we meteen dat je een Animal Encounter kon doen. Je had de keuze uit Koala’s, Giraffen, Reptielen en Uilen. Nou de keuze voor ons was al snel gemaakt: KOALA’S!
Ik ben toch wel al in redelijk wat dierentuinen in NL geweest maar dit was toch echt wel de mooiste van z’n allen. Overal waar je loopt heb je een ontzetttend mooi uitzicht op de harbour en skyline van Sydney. En ondanks dat je dus maar 12 min van de stad af bent, heb je dat gevoel totaal niet. Het voelt echt alsof je je totaal ergens anders waant. Natuurlijk heb je in deze dierentuinen de standaard dieren; zoals de apen, leeuwen e.d. Maar voor mij ging het erom dat ik de dieren kon zien die in dit mooie land leven. Dieren waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Maar ook de dieren te zien we wel kennen. Voor het eerst in mijn leven een koala van dichtbij zien, en hoe dichtbij. Tijdens onze animal encounter kunnen we mega dichtbij deze fluffy dieren zien, helaas mochten we ze niet vasthouden. Maar dan nog; ik stond nog geen centimeter van ze af, en ze lagen zo lekker te slapen in de bomen, in de meest vreemde posities ooit 
Verder heb je nog de Echidna (een soort egelachtig iets) Quokka, Kangaroos, Platypus en natuurlijk de Tasmanian Devil. Wat misschien veel mensen niet weten is dat de Devil met uitsterven bedreigd wordt. Helaas worden ze geveld door een vreemd soort kanker, dat ze voornamelijk in hun gezicht krijgen. Echt te triest om te zien. Dus Taronga Zoo heeft een project opgestart om deze dieren te helpen. Ik vond het gewoon echt een hele mooie, schone dierentuin. En voor iedereen die ooit naar Sydney wil gaan, vergeet niet naar Taronga Zoo te gaan!

Helaas zit er al een week op, mijn vakantie is voorbij en moet helaas terug naar het werk. Jeetje wat had ik het zwaar toen ik ze achter moest laten zeg. Alsof ik voor de tweede keer afscheid van ze moest nemen. Gelukkig had ik wel voorgenomen dat ik naar hen zou gaan zo veel ik kan. Elk vrij moment.
Ik had een paar uur vrij van werk en Ramona moest sowieso naar Bondi om een afspraak te maken voor het duiken. Dus besloten wij om de Bondi to Bronte walk te doen. Dit is een coastal walk van Bondi door Tamarama en dan Bronte. Wat doet het een mens toch goed als je die mighty oceaan tekeer ziet gaan, de wind door je haren en niks anders dan zeelucht ruiken. Voor mij geeft dat echt een soort van rust, relaxed gevoel. En dan pas besef je weer hoe klein en nietig wij mensen eigenlijk zijn. Na flink uitgewaaid te zijn hebben we heerlijk gelunched in Bronte. Deze buurt voelt meteen anders aan, een echt surfersgevoel krijg je hier. Zodra mensen ook maar een paar min vrij zijn, hup surfplank pakken en de oceaan in. Geweldig als je zo’n leven hebt. En na die heerlijke lunch weer dezelfde weg terug richting Bondi omdat het voor mij helaas weer tijd was om te gaan werken.
Ja en dan zaterdag en zondag was ik vrij, heb meteen mijn spullen gepakt en richting hostel gegaan. Ik had al een bed gereserveerd, dus dat weekend heb ik lekker bij mam en Ramona in de hostel doorgebracht. De plannen voor dit weekend? De Blue Mountains bezoeken!
De dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen "de Blauwe Bergen" heten. Het uitzicht over deze Australische bergen met zijn inheemse dieren, diepe ravijnen, watervallen en onontgonnen struikgewas is adembenemend. Deze enorme "wildernis" behoort tot het werelderfgoed van UNESCO. Meer dan 92 verschillende soorten eucalyptus bomen zijn vertegenwoordigd in Blue Mountains National Park. Een belangrijke rotsformatie is te zien bij Echo Point. Volgens overleveringen van de Aboriginals zijn hier drie zussen (Meehni, Wimlah en Gunnedoo) versteend. De drie uitstekende rotspunten worden dan ook: The Three Sisters genoemd.
De legende wordt onterecht verteld als een eeuwenoude Aboriginal-legende. De legende vertelt dat drie zussen verliefd werden op drie mannen van een andere stam. Het was echter volgens hun wetten verboden met ze te trouwen. Er ontstond een gevecht. Om de zussen te beschermen veranderde een wijze ze in steen. Jammer genoeg overleed de wijze tijdens het gevecht en kon niemand ze weer terug veranderen.
Wow, ik heb er geen ander woord voor om de Blue Mountains te beschrijven behalve dan WOW!
Dit ligt ongeveer op 2 uurtjes rijden met de trein van Sydney. We zijn als eerste uitgestapt bij Wenthworth Falls. Hier heb je ook verschillende trials die je kunt bewandelen, elke een andere route en lengte, maar het staat bekend om zijn vele watervallen. Daar hebben we dan ook het meest van onze dag doorgebracht. Helaas was het niet allemaal leuk voor mij, op bepaalde plekken kon je bij een observatory point staan, maarja dat was behoorlijk hoog. En ik met mijn hoogtevrees (en ik achterlijke wil wel de brug beklimmen) scheet dus 7 kleuren stront! Maar heb het uiteindelijk wel gedaan, al is het maar voor 5 sec  toch wel trots op mijzelf.
En ook vandaag hadden we mega veel geluk met het weer. Het was ons gegund. Rond 15.00u zijn we doorgereisd naar Katoomba, de bekendste plek. Hier liggen (zoals hierboven al beschreven) Echo Point met de Three Sisters. Die zou en moest ik laten zien aan mam en Ramona. Want zeg je de Blue Mountains dan zeg je de Three Sisters. Gelukkig hadden wij, toen we aankwamen nog goed zicht, want het duurde erna niet lang meer voordat het een beetje mistig en bewolkt werd, en dan ook besloten om terug te keren naar de trein, want het was een zeer lange, vermoeide maar voldane dag.

En wat ga je de volgende dag doen als het alleen maar regent? SHOPPEN!
Weer een lekker dagje niksen en winkeltjes bekijken. Een leuke bezigheid voor de meeste dames. Ramona en ik hebben een traditie dat elke keer dat wij gaan shoppen, Ramona duurder uit is dan mij…. Ikzelf vind dat een hele mooie traditie die wij in ere moeten houden maar helaas dacht zij er niet zo over… En het is mij dan ook niet gelukt om deze traditie voort te zetten hier in Australie. Misschien heb ik beter geluk in NL. Gewoon goed en veel oefenen als ik terugben.

Een paar dagen zijn weer verstreken voordat ik de dames in de hostel zie, en langzaam aan komen we tot een eind van hun mooie vakantie. De verdere dagen bestonden vooral uit relaxen en schoppen. Ramona is nog gaan duiken in Watson’s Bay (vlakbij Rose Bay) en ze vond het geweldig. Gelukkig heeft zij die droom hier kunnen waarmaken. Ik heb die dag een heerlijke moeder-dochter dag gehad. ’S Avonds zijn Ramona en ik nog uitgeweest, naar de pub met een jongen die we in de hostel hebben leren kennen. We hebben een geweldige avond gehad, zoals we dat altijd hebben in NL; veel lachen, een drankje doen (of twee of drie ) en lekker gedanst. Een mooie afsluiting van een geweldige periode.
Zaterdag moest ik overdag werken maar ’s avonds zijn wij dan eindelijk naar Jamie’s italian geweest, als een soort laatste avondmaal  Jeetje wat hebben ze lekker eten daar en we hebben niet gegeten maar gevreten.
Helaas moet ik bekennen dat we alledrie een servetje hebben gestolen hahahahaha! Ssstt.. niemand vertellen he.
Om deze vakantie goed af te sluiten wilde mam en Ramona ook nog afscheid nemen van de familie, dus zijn ze zondag bij ons thuis komen eten. En zondag is in huize Hay Pizza avond, heerlijk onder het genot van een glaasje wijn!

En dan helaas was het dan zover; maandag was aangebroken en dat hield in dat ze weer naar huis vlogen. Gelukkig kon ik met de familie regelen dat ik ze naar het vliegveld kon brengen wat ik echt mega mega fijn vond.
De hele dag zat ik al vol zenuwen, omdat ik afscheid moest nemen wat ik helemaal niet wilde. Het was dan ook een zeer emotioneel afscheid en wederom was ik blij dat Joris Linzen hier niet was. Want er waren behoorlijk wat tissues nodig om het droog te houden.
Maar ik zou het zo weer allemaal overdoen. Want wat was ik blij dat ze er waren zeg, dat ze dit allemaal voor mij overhadden; de lange vooral dure reis.
Ja we hebben gelukkig veel dingen kunnen doen en zien, maar voor mij was het het fijnst dat ze hier waren. Dat ik ze kon laten zien waar ik woon, en bij welke lieve mensen ik inwoon. Dat we samen op de bank konden zitten en koken. Dat heb ik toch wel echt gemist, samen koken met mam. Genieten van de kleine dingetjes. Dat we samen een stukje hebben mogen beleven van mijn droom.
Dank je wel mam en muschu, I love you!

Nou genoeg leesmateriaal he voor deze blog. Ik heb nog meer te vertellen maar dat komt wel in de voglende blog.

See ya mate!